KNO-arts Ida van Wijck na 25 jaar met pensioen: ‘Ik laad altijd op tijdens het spreekuur’
ArrayOp 10 november hangt keel-, neus- en oorarts (KNO) arts Ida van Wijck haar doktersjas na 25 jaar Bernhoven definitief aan de kapstok. Ze blijft nog wel twee dagen per week actief als KNO arts in het UMC Utrecht. Zo komt een eind aan een intensieve periode waarin zij werkzaam was in beide ziekenhuizen.
Het UMC Utrecht ligt dichtbij haar woonplaats Houten. Wonen in Brabant was geen optie omdat haar man anesthesist is in het UMC. Het maakt haar warme gevoelens voor Brabant er niet minder om.
Bedankt
Door de beperkingen rondom COVID-19 vertrekt Ida van Wijck noodgedwongen met stille trom. Dit persbericht gebruikt ze vooral om haar patiënten en collega’s te bedanken voor de prettige contacten, het vertrouwen en de goede samenwerking. “Ik heb altijd genoten van mijn vak. Ik laad altijd op tijdens het spreekuur. Er is een relatief grote groep patiënten met wie je als KNO-arts een langdurige band opbouwt, vooral bij mensen met oorproblemen die je regelmatig terugziet voor controle en/of nabehandelingen. Maar ook kinderen, die ik volwassen zag worden en die nu soms met hun kinderen ook weer bij me komen”. Zij waardeert de Brabantse mensen. “Ze zijn open, vriendelijk, hartelijk en zij raadplegen je alleen als ze echt wat hebben.”
Techniek en medemenselijkheid
Ida van Wijck, (1959, Zeist) kon na de middelbare school kiezen tussen geneeskunde en de kunstacademie. Het werd geneeskunde, kunst en zelf creëren bleven altijd een geliefde hobby. Na haar studie geneeskunde in Utrecht volgde de specialisatie KNO-heelkunde in Maastricht. “Een KNO arts voert zelf allerlei operaties uit. Die kunnen soms zeer uitdagend en ingewikkeld zijn. In dit vak kun je technische hulpmiddelen en handvaardigheid combineren met het contact met mensen in de spreekkamer en in het ziekenhuis.”
Revolutionair
Dat een vrouw dertig jaar geleden voor dit vak koos is relatief bijzonder. In die tijd waren er maar vier vrouwen in Nederland in opleiding tot KNO-arts. Waarvan twee in Maastricht. Die tweede was Petra Koornstra, nog steeds Ida’s collega in Uden. “Ik kon in die tijd niet promoveren, omdat ik drie kleine kinderen had. Dat paste niet in het academisch profiel.”
Ida werd waarnemer in de ziekenhuizen van Kerkrade, Sittard en Boxmeer. Totdat collega Felix de Jong in 1994 vroeg of zij in Veghel wilde komen werken. “Ik kwam in een warm bad. De kinderen waren nog klein, de afstand Zuid Limburg waar ik toen woonde en Brabant te groot, dus weekenddiensten kon ik niet doen. Dat vond Felix de Jong geen probleem. Ik gaf ook nog borstvoeding aan de jongste. Ook geen probleem, ‘neem de kleine maar mee en geef haar maar gewoon de borst’. Nu allemaal heel gewoon, toen heel revolutionair.” .
Grote familie
In 1996 vroeg professor Hordijk Ida om als foniater (stem deskundige) en kinder-KNO arts in het UMC Utrecht te komen werken. Sindsdien combineert Van Wijck haar werk in twee provincies. Die combinatie eindigt nu. “In Bernhoven zal ik de collegiale en gezellige sfeer op de poli KNO en de operatiekamers zeker missen. Er is een geweldig goede samenwerking tussen de artsen, doktersassistentes, verpleegkundigen en logopedisten. Het is soms net een grote familie. Dat Bernhoven in ons artsen investeert zodat we ons blijven ontwikkelen, heb ik erg gewaardeerd. Tenslotte maken de goede contacten met de huisartsen iedere werkdag tot een kleine feestdag.”
Nu verheugt Ida van Wijck zich op wat meer tijd voor zichzelf zodat ze weer kan gaan boetseren en van de natuur genieten. Tijd ook voor haar moeder die zorgbehoeftig is. “Het is een zegen om zo vol tevredenheid terug te mogen kijken op een geweldige periode.”
Bron: Bernhoven
