Relatie tussen arsenicum en ontstaan Diabetes
ArrayArsenicum, een natuurlijk vergif en carcinogene stof wordt wel in grondwater gevonden. Uit een Amikaans studie blijkt nu dat er een sterke relatie bestaat tussen het ontstaan van DIabetes type 2 en de hoeveelheid Arsenicum in het grondwater.
Arsenicum is geurloos, smaakloos, kleurloos en gemakkelijk oplosbaar in water of wijn, arsenicum is al eeuwen een gevreesd gif. Alleen hoge doseringen zijn opspoorbaar in een lijk. Slechts een kleine hoeveelheid arsenicum is al genoeg om iemandenrom te laten braken.
Dr. Ana Navas-Acien en collega’s van de Universiteit van Johns Hopkins in Baltimore ontdekten dat mensen met hogere levels arsenicum in urine van mensen met diabetes type 2. Arsenicum geeft dus niet alleen een groter risico op kanker van blaas, longen, nieren, huid en wellicht ook de prostaat. Het lijkt dus ook een rol te spelen in het ontstaan van Diabetes.
20 procent van de bijna 800 onderzochte personen hadden arsenicum hogere levels arsenicum in hun lichaam. En juist in deze groep hadden de onderzochte personen vaker diabetes. Mensen zonder diabetes hadden en slechts 3 microgrammen arsenicum per liter urine. Mensen met 3,6 keer meer arsenicum in hun urine, had een deel van hen recent diabetes ontwikkeld. De niveaus van arsenicum waren 26 procent hoger in mensen met recent diabetes type 2 dan mensen die de de ziekte niet hadden.
Navas-Acien zei wel te kunnen stellen dat arsenicum een significante rol in diabetes kan spelen, maar het is moeilijk om te zeggen hoe en hoeveel.In eerdere onderzoeken kwam al aan het licht dat Diabets patienten nierschade hebben. En ook dit valt eventueel te verklaren door Arsenicum.
Arsenicum kan in het lichaam accumuleren en zorg geleidelijk voor schadelijke effecten. Een van de effecten is dat het lichaam niet meer in staat is om insuline te effectief te gebruiken om bloedsuiker om te zetten in energie. Normaal, past de insuline op receptoren, die beurtelings de cel signaleren om glucose te verbranden, maar arsenicum gaat de cel in en blokkeert op de een of andere manier deze activiteit.
Het is moeilijk om het verschil tussen de schadelijke en goedaardige vormen van arsenicum te onderscheiden, hoewel de recente laboratoriumtests onderzoekers in staat stellen om sporen te ontdekken, maar het inschatten en interpreteren van de die risico’s voor gezondheid is momenteel nog niet optimaal.