De maatschappelijke eis van een menselijke maat vraagt om een kanteling in de praktijk van het toezicht
Array“De overheid is geroepen de menselijke maat in de haar toevertrouwde taken terug te brengen. Toezicht op de langdurige zorg speelt daarin een sleutelrol; juist in de zorg voor kwetsbare mensen komt immers het duidelijkst aan het licht wat menselijkheid is.” Dit stelt prof.dr. Anne Margriet Pot in haar oratie ‘Wie het weet mag het zeggen; toezicht op persoonsgerichte langdurige zorg. Zij aanvaardt op vrijdag 7 oktober 2022 het ambt van bijzonder hoogleraar bij Erasmus School of Health Policy & Management, met de leeropdracht ‘Toezicht op persoonsgerichte en geïntegreerde langdurige zorg’. Deze leerstoel is ingesteld door de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd, waar zij werkzaam is als strategisch adviseur. Samen streven zij ernaar het toezicht op de langdurige zorg te innoveren. Hierbij staan cliënten en het optimaliseren van hun functioneren centraal.
Pindakaas of hagelslag
Een belangrijk deel van het onderzoek van Anne Margriet is gericht op de ontwikkeling van reflexief toezicht. Hierbij gaan alle betrokken partijen – inclusief de cliënt zelf – met elkaar in gesprek, stemmen met elkaar af en bepalen wie en wat er nodig is. “Reflexief toezicht richt zich niet op vaststaande normen die worden ‘afgevinkt’, maar op open normen, waarbij een menselijke maat uitgangspunt en doel is. Goede persoonsgerichte zorg betekent voor iedere cliënt iets anders, gegeven diens unieke levensloop en context. Het kan niet beoordeeld worden aan de hand van een afvinklijstje met de vraag of men liever pindakaas of hagelslag op brood eet. Het is oneindig veel complexer. Wat in het geding is, is hoe een mens over de tijd heen zo goed mogelijk kan functioneren in interactie met zijn omgeving. En wie kan dat beter beoordelen dan die mens zelf en degenen die hem daarbij ondersteunen? Wie het weet mag het zeggen.”
RUN-programma
Pot, zal zich met deze leerstoel, vanuit het perspectief van het toezicht, juist voor kwetsbare mensen blijven inzetten. Haar professoraat op deze leerstoel zal daarom aan de genoemde noodzakelijke kanteling, in het toezicht zijn gewijd. De ontwikkeling en implementatie van het reflexief toezicht doet zij op basis van narratieve benaderingen. Dit staat dan ook centraal in het onderzoeksprogramma dat aan haar leerstoel gekoppeld is. Het RUN–programma, – RUN staat voor Reflexive Regulation Using Narrative Methods – wordt onder meer gefinancierd door de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) in het kader van de Nederlandse Wetenschapsagenda met een bedrag van 1,2 miljoen Euro.
“Ik wil onderzoeken welke rol narratieve benaderingen kunnen spelen voor reflexief toezicht en wat deze vorm van toezicht betekent voor de rol van toezichthouders en inspecteurs. De kracht van narratieve benaderingen ligt in het feit dat ze uiteenlopende ervaringen van verschillende actoren in kaart brengen en reflectie daarop mogelijk maken vanuit verschillende perspectieven. Daarbij zullen drie kwetsbare groepen centraal staan: mensen met dementie en hun naasten, kinderen met sociale en mentale problemen, en mensen die langdurig op zoek zijn naar werk.”
Symposium
Voorafgaand aan deze oratie organiseert ESHPM in samenwerking met de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd het Symposium ‘Wie heeft het voor het zeggen?‘
Over prof.dr. Anne Margriet Pot
Prof.dr. Anne Margriet Pot is bijzonder hoogleraar ‘Toezicht op persoonsgerichte en geïntegreerde langdurige zorg’ bij Erasmus School of Health Policy & Management (ESHPM) van de Erasmus Universiteit Rotterdam. Deze leerstoel is ingesteld door de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd, waar zij vanaf eind 2018 werkzaam is als strategisch adviseur. Anne Margriet Pot is verder onder meer buitengewoon hoogleraar bij Optentia, North West University, Vanderbijlpark, Zuid-Afrika, President-elect van de International Psychogeriatric Association, en voorzitter van de Lancet Commission ‘Care for older persons’ in oprichting.
Van 2014 tot eind 2018 was zij aangesteld bij de World Health Organization in Genève waar zij het werk van de WHO op het gebied van de langdurige zorg voor ouderen wereldwijd aanstuurde. Van 2007 tot eind 2020 was zij bijzonder hoogleraar ‘Ouderenpsychologie’ aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Ook had zij van 2013 tot 2022 een ereprofessoraat aan de University of Queensland, Australia.
Bron: Erasmus School of Health Policy & Management (ESHPM)
