‘Kennis noodzakelijk in langdurige zorg, ook voor niet-professionals’
ArrayEr is veel kennis voor de langdurige zorg beschikbaar, maar die kennis bereikt de werkvloer onvoldoende. Daarom adviseert het Zorginstituut Nederland (ZIN) de minister om ervoor te zorgen dat wetenschappelijke kennis sneller terechtkomt bij iedereen die zorg levert. En dat kan niet snel genoeg gebeuren.
Om in de toekomst passende zorg en ondersteuning te bieden is kennis noodzakelijk. Er zijn goede initiatieven om kennis naar de werkvloer te brengen, zoals de Kenniscoalitie voor langdurige zorg aan mensen met beperkingen. Toch wordt kennis nog niet altijd toegepast.
Kennis moet bruikbaar en direct praktisch toepasbaar zijn, want door de grote druk op zorgverleners en de krapte op de arbeidsmarkt heeft lang niet iedereen de ruimte om de laatste wetenschappelijke ontwikkelingen in de zorg tot zich nemen en zelf te vertalen naar de praktijk. Daarom is intensivering nodig zodat we de kennis makkelijker behapbaar maken voor iedereen. Want van nieuwe inzichten over nieuwe hulpmiddelen en interventies wordt de zorg beter en duurzamer van.
Mantelzorgers
Kennisverspreiding moet zich niet alleen richten op zorgprofessionals maar ook op naasten, mantelzorgers en familie. Zorgprofessionals werken in de toekomst steeds meer samen met cliënten, naasten, mantelzorgers en familie, omdat er te weinig zorgprofessionals beschikbaar zijn. Daarom moeten nieuwe inzichten en kennis ook voor deze grote groep mensen vindbaar en toegankelijk zijn.
Ervaringsdeskundigheid
Bovendien gaat het ook niet alleen om wetenschappelijk kennis. Juist ervaringskennis, van hoe je in de praktijk dingen aanpakt, wordt niet genoeg gewaardeerd en gedeeld. In de langdurige zorg en ondersteuning is de context heel belangrijk en daarin helpt ervaringskennis de beste keuzen te maken. Het belang van deze ervaringsdeskundigheid is niet te onderschatten.
Verbeteren
Om kennis optimaal te ontwikkelen en benutten zal de samenwerking tussen wetenschap, zorgprofessionals, cliënten en hun omgeving, zorgaanbieders, systeempartijen, kennisorganisaties en onderwijs moeten worden versterkt en minder vrijblijvendheid worden. De sectoren binnen de langdurige zorg (ouderenzorg, gehandicaptenzorg en GGZ) kunnen ook veel van elkaar leren. Vilans draagt daar graag aan bij.
Erwin Bleumink, lid bestuur, Vilans