Straks geen tolk meer voor doven, slechthorenden en doofblinden?

Dove, slechthorende en doofblinde mensen dreigen vanaf 2018 nog maar moeizaam aan een tolk te kunnen komen. Vanaf dan wordt de tolkvoorziening mogelijk door de individuele gemeente geregeld, en niet meer door de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG). Individuele gemeenten hebben te weinig kennis in huis om de tolkvoorziening aan mensen toe te kennen. Platform Doven, Slechthorenden en TOS, de Patiëntengroep Doofblinden van de Oogvereniging, de Nederlandse Schrijftolken Vereniging en de Nederlandse Beroepsvereniging Tolken Gebarentaal maken zich ernstig zorgen. Zij roepen de VNG daarom dringend op het voorgenomen besluit woensdag 30 november tijdens hun buitengewone ALV te herzien.

Weinig expertise, hoge kosten

Een tolk is essentieel voor mensen die doof, slechthorend of doofblind zijn om deel te kunnen nemen aan het dagelijks leven. Denk aan sociale contacten en (vrijwilligers)werk maar ook bijvoorbeeld het bezoek aan een ziekenhuis. Zo’n 7.000 mensen in Nederland maken gebruik van een tolk gebarentaal of een schrijftolk. Benny Elferink (Platform Doven, Slechthorenden en TOS): “Het is een kleine groep, maar de problematiek is ontzettend complex. Uit onderzoek blijkt dat gemeenten de expertise missen om de tolkvoorziening uit te voeren. De VNG erkent dit zelf ook. Bovendien zorgt de decentralisatie van zo’n kleine voorziening voor individuele gemeenten tot een grote kostenstijging. Wij pleiten daarom sterk voor een landelijke regeling.”

Versnippering in tolkenland

De huidige tolkvoorziening is opgesplitst in drie situaties: dagelijks leven, arbeid en onderwijs. De verantwoordelijkheid voor arbeid en onderwijs ligt bij het UWV en voor het dagelijks leven ligt de verantwoordelijkheid momenteel nog bij de VNG. De groep doven, slechthorenden en mensen met doofblindheid is een kwetsbare groep voor wie informatie en communicatie niet vanzelfsprekend is. Juist voor deze groep is duidelijkheid en continuïteit van groot belang. Als de tolkvoorziening nog verder versnippert, wordt voor veel mensen de drempel om een tolk in te schakelen simpelweg te hoog.

De tolken vrezen daarnaast dat er een administratieve chaos zal ontstaan. Tolken, die meestal landelijk werken, moeten dan in iedere gemeente een ander contract sluiten en krijgen te maken met verschillende regels over facturatie en tarieven.

Bron: Oogvereniging

Redactie Medicalfacts/ Janine Budding

https://www.medicalfacts.nl

Ik heb mij gespecialiseerd in interactief nieuws voor zorgverleners, zodat zorgverleners elke dag weer op de hoogte zijn van het nieuws wat voor hen relevant kan zijn. Zowel lekennieuws als nieuws specifiek voor zorgverleners en voorschrijvers. Social Media, Womens Health, Patient advocacy, patient empowerment, personalized medicine & Zorg 2.0 en het sociaal domein zijn voor mij speerpunten om extra aandacht aan te besteden.

Ik studeerde fysiotherapie en Health Care bedrijfskunde. Daarnaast ben ik geregistreerd Onafhankelijk cliëntondersteuner en mantelzorgmakelaar. Ik heb veel ervaring in diverse functies in de zorg, het sociaal domein en medische-, farmaceutische industrie, nationaal en internationaal. En heb brede medische kennis van de meeste specialismen in de zorg. En van de zorgwetten waaruit de zorg wordt geregeld en gefinancierd. Ik ga jaarlijks naar de meeste toonaangevende medisch congressen in Europa en Amerika om mijn kennis up-to-date te houden en bij te blijven op de laatste ontwikkelingen en innovaties. Momenteel ben doe ik een Master toegepaste psychologie.

De berichten van mij op deze weblog vormen geen afspiegeling van strategie, beleid of richting van een werkgever noch zijn het werkzaamheden van of voor een opdrachtgever of werkgever.