Meer begrip voor eetstoornis dankzij virtual reality

Hoe het vanbinnen voelt om een eetstoornis te hebben
Het is aan de buitenkant vaak niet te zien hoe iemand zich van binnen voelt. Je ziet de handelingen van de persoon, maar gedachten kun je niet lezen. Dat geldt ook voor mensen met een eetstoornis. Het valt de behandelaars van Stichting Human Concern op dat het herstel langzamer gaat, wanneer de patiënt zich niet goed begrepen voelt. Voor het herstel van patiënten met een eetstoornis is het noodzaak om vrienden, familie, behandelaars en artsen meer inzicht te geven in hun situatie. Hen te laten voelen en beleven hoe deze patiënten elke seconde van de dag een innerlijke strijd voeren.

“De oorlog die ik van binnen voerde maakte mij kapot. Hoeveel honger ik ook had, ik moest mij aan het schema houden. Ik wist wel dat iedereen om mij heen mij wilde helpen, maar doordat ze mijn gevoel niet begrepen en mijn gedachten niet konden lezen snapten zij heel vaak niet wat ik echt nodig had”, aldus Sarah die herstelt van een eetstoornis.

Begrip door virtual reality
Mensen met een eetstoornis vinden zichzelf vaak te dik. Zij eten overmatig of in sommige gevallen helemaal niets. Dit zijn symptomen die iedereen aan deze psychische stoornis koppelt. Het zijn slechts uiterlijke kenmerken, waar je aan ziet dat iemand lijdt. Veel belangrijker is, dat je weet wat er door diegene heen gaat. Daar heeft de omgeving vaak geen idee van. Een 360 graden film in combinatie met een virtual reality bril biedt uitkomst. Daarom hebben wij samen met Stichting Human Concern een virtual reality toepassing bedacht om het begrip voor mensen met een eetstoornis te vergroten.

De impact van drie herkenbare situaties met virtual reality
Tijdens de brainstorm met ervaringsdeskundigen en Stichting Human hebben we drie verschillende situaties bedacht. De eerste scene laat zien hoe dwangmatig iemand met een eetstoornis zich gedraagt. De patiënt maakt eten en weegt al het voedsel nauwkeurig af. Dit gaat heel gecontroleerd, want diegene mag absoluut geen gram meer eten dan in het schema staat. Het is een combinatie van controle en vooral veel frustratie.

Emma heeft anorexia. Haar moeder dacht bij het zien van deze scene aan een herkenbare situatie met haar dochter. Ze vertelde het met een brok in haar keel. “Tijdens een etentje met familie legde ik ongezien een weegschaal op mijn dochter haar schoot terwijl we met zijn allen aan tafel zaten. Als ze het eten niet kon afwegen, at ze gewoon niet. Ik dacht, als ze die weegschaal heeft dan voelt ze zich beter. Helaas wist ik niet dat ze continu in gevecht was met zichzelf ook al had ze de controle van die weegschaal”.

De innerlijke strijd die de patiënt continu voert in het filmpje is heel zichtbaar in scene twee. Enerzijds is ze heel onzeker en anderzijds heel boos op zichzelf. Toen de vader van Sarah de bril op kreeg, werd hij heel emotioneel van deze situatie. Hij vond het zo heftig om te realiseren hoe zijn dochter met zichzelf in tweedstrijd is. “Haar gevecht, haar onzekerheid. Ze wil alles onder controle hebben, maar dat gevecht in haar hoofd gaat maar door”.

De laatste scene speelt zich af op de fiets, waarin de patiënt moet bewegen van zichzelf. Eigenlijk wil ze helemaal niet fietsen en kan haar lichaam het niet aan, maar ze moet van zichzelf doorzetten. Doorzetten, totdat ze er letterlijk bij neervalt. Met deze drie scenes willen we door de kracht van 360 graden beeld en geluid laten ervaren hoe het is om te lijden aan een stoornis.

“Had ik dit filmpje maar eerder gezien, dan hadden we elkaar waarschijnlijk veel eerder en beter begrepen en gezegd dat we hier iets mee moesten doen, hulp zoeken en niet in gevecht blijven”, zegt de vader van Sarah.

Het effect
Het effect van virtual reality was direct zichtbaar toen ouders, behandelaars en (ex)-patiënten het gevoel van een patiënt ervoeren. De vader van Sarah had na het zien van het twee minuten durende filmpje, al gelijk meer begrip voor zijn dochter (bekijk hieronder de emotionele reactie). Zo waren er nog veel meer emotionele begripvolle reacties en dat is precies waar we naartoe willen met onze virtual reality therapie.

Redactie Medicalfacts/ Janine Budding

https://www.medicalfacts.nl

Ik heb mij gespecialiseerd in interactief nieuws voor zorgverleners, zodat zorgverleners elke dag weer op de hoogte zijn van het nieuws wat voor hen relevant kan zijn. Zowel lekennieuws als nieuws specifiek voor zorgverleners en voorschrijvers. Social Media, Womens Health, Patient advocacy, patient empowerment, personalized medicine & Zorg 2.0 en het sociaal domein zijn voor mij speerpunten om extra aandacht aan te besteden.

Ik studeerde fysiotherapie en Health Care bedrijfskunde. Daarnaast ben ik geregistreerd Onafhankelijk cliëntondersteuner en mantelzorgmakelaar. Ik heb veel ervaring in diverse functies in de zorg, het sociaal domein en medische-, farmaceutische industrie, nationaal en internationaal. En heb brede medische kennis van de meeste specialismen in de zorg. En van de zorgwetten waaruit de zorg wordt geregeld en gefinancierd. Ik ga jaarlijks naar de meeste toonaangevende medisch congressen in Europa en Amerika om mijn kennis up-to-date te houden en bij te blijven op de laatste ontwikkelingen en innovaties. Momenteel ben doe ik een Master toegepaste psychologie.

De berichten van mij op deze weblog vormen geen afspiegeling van strategie, beleid of richting van een werkgever noch zijn het werkzaamheden van of voor een opdrachtgever of werkgever.