Mensen met een depressie overlijden eerder
Array
Aantal suïcides te klein om verhoogde kans te verklaren
Mensen met een depressie lopen een verhoogd risico om de komende periode te overlijden dan mensen zonder een depressie. Dat schrijven onderzoekers van de Vrije Universiteit Amsterdam in een artikel in het American Journal of Psychiatry dat afgelopen weekend online verscheen. De onderzoekers voegden de resultaten van bijna 300 studies onder 1,8 miljoen mensen samen. Van die 1,8 miljoen mensen hadden er bij de eerste meting 135.000 een depressie. De kans om bij de tweede meting overleden te zijn was ongeveer 1,5 maal hoger bij de mensen die depressief waren dan bij mensen zonder een depressie.
Zelfs bij de studies waarbij tien jaar of langer na de eerste meting gekeken werd of mensen overleden waren, was het effect van depressie nog duidelijk zichtbaar. De onderzoekers toonden ook aan dat het verhoogde risico om te overlijden niet hoger is bij bijvoorbeeld hartpatiënten of mensen met kanker, iets dat wel eerder verondersteld werd.
Oorzaak verhoogd overlijdensrisico onbekend
Waardoor het komt dat mensen met depressie een verhoogd overlijdensrisico hebben is niet duidelijk. Suïcide komt wel vaker voor bij mensen die depressief zijn, maar het aantal suïcides is te klein om de verhoogde kans te verklaren. Waarschijnlijk heeft het ook te maken met heit feit dat mensen met een depressie vaker roken en moeilijker stoppen met roken, dat zij minder bewegen, ongezonder eten en meer alcohol drinken. Ook houden zij zich minder goed aan de voorgeschreven medicatie. In een eerdere studie toonden de onderzoekers al aan dat als de invloed van depressie helemaal weggenomen zou kunnen worden het aantal overlijdens in de komende periode met ongeveer 14% zou afnemen.
VU-hoogleraar klinische psychologie Pim Cuijpers: “Deze studie toont nog eens aan dat depressie een belangrijke aandoening is die niet alleen veel voorkomt, maar ook ernstige gevolgen kan hebben voor de patiënten die eraan lijden. Goede behandeling en preventie zijn dan ook zeer belangrijk voor deze patiënten, hun familieleden en voor de samenleving als geheel.”
