Communicerende vaten

De reacties op de voorstellen van het College voor Zorgverzekeringen over de bezuinigingen op de GGz zijn heftig. “Discriminatoir en kortzichtig”, “harteloos”,“schadelijk”, “zorgelijk”. De verbijstering overheerst. GGz Nederland heeft het CVZ zelfs gevraagd het rapport in te trekken. En kinder- en jeugdpsychiater Robert Vermeiren Twitterde: “Dit kunnen we toch niet laten gebeuren, hoop van harte dat het bericht onjuist is”. GGz Nederland kreeg van het CVZ de repliek dat intrekken nog niet aan de orde is omdat het nog een concept betreft. En Robert Vermeiren mocht net als u en ik in het Acht Uur Journaal vernemen dat minister Edith Schippers zei dat het allemaal nog ter discussie staat wat het CVZ voorstelt en dat we dus niet op de zaken vooruit moeten lopen.

Dat dit laatste een gotspe is lijkt mij duidelijk. Toen ik op mijn blog stelde dat volgens mij sprake is van doorgestoken kaart van VWS en het CVZ en dat we met die bezuinigingen in de GGz feitelijk voor een fait accompli zijn geplaatst, bleek iedereen die hierop reageerde het wel met mij eens te zijn. Betekent dit dat er geen mogelijkheden meer zijn om het tij te keren? Dat ligt eraan hoe. In ieder geval niet op basis van de woede die op dit moment nog duidelijk overheerst bij veel professionals uit de GGz-sector. En ook niet door de minister om de oren te slaan met verhalen over GGz-patiënten die nu in de kou komen te staan. De psychiater die ik hierover sprak, dacht een goed argument te hebben door te zeggen: “Maar die patiënten zijn toch ook kiezers”, maar daar win je het niet mee. Kiezers heb je alleen nodig op het moment dat er verkiezingen zijn. Tot dat moment heeft de burger nauwelijks een stem, en de kwetsbare patiënt al helemaal niet.

Wat dan wel? Kille, harde cijfers. Het enige verweer waarmee de beroepsgroep iets kan bereiken, is becijferen wat het gaat kosten als de GGz-patiënten bij uitvoering van de CVZ-voorstellen in de kou komen te staan. Ze moeten die cijfers dan alleen niet presenteren aan het ministerie van VWS, maar aan de ministeries van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en van Veiligheid en Justitie. Want als die GGz-patiënten aan hun lot worden overgelaten, boekt VWS weliswaar de zo felbegeerde bezuiniging, maar kunnen die andere twee ministeries de klappen opvangen. Het gaat dan mis met die patiënten
en daarvan krijgen zij de rekening gepresenteerd. En met Lodewijk Asscher en Ivo Opstelten zal Edith Schippers veel minder graag in discussie treden dan met psychiaters en brancheorganisaties die allemaal ook niet meer weten hoe het nu verder moet.

– Frank van Wijck

Dit artikel werd eerder ook geplaatst op Zorglab.nl

FPG