Populatiegebonden bekostiging in de geestelijke gezondheidszorg, ja of nee?
Array
Stel, een grote, regionale instelling voor geestelijke gezondheidszorg (GGz) ontvangt haar geld voor 2013 op basis van indicatoren van de populatie die zij bedient, bijvoorbeeld omvang, leeftijds- en geslachtomvang en (op basis van thans reeds bekend epidemiologisch onderzoek) te verwachten problematiek. Zij wordt geacht in 2013 het gehele pakket van de Zorgverzekeringswet en de AWBZ te bieden. Ze mag zelf beslissen of zij eigen bijdragen heft of niet. Wat ze bespaart mag ze voor de helft in 2014 besteden aan activiteiten die binnen haar missie passen.
Zou dit model werken? Ik weet op basis van literatuur en eigen onderzoek, dat het werkt. Wat ik niet weet of zo’n experiment draagvlak krijgt. Of er instellingen zijn, die aan zo’n experiment met populatiegebonden bekostiging durven mee te werken. De komende week geeft ondergetekende een interview aan gezaghebbend tijdschrift in de GGz. De week daarna heb ik een gesprek met Edith Schippers over die populatiegebonden bekostiging in het algemeen. We kennen elkaar nog uit de tijd dat zij kamerlid was.
Zijn er nieuwsbrieflezers, die met hun GGz-instelling aan zo’n experiment mee zouden willen doen? Stuur je mij dan een mail op [email protected] ? Als je faliekant tegen zo’n experiment bent, schrijf je mij dan ook? Ik wil graag naar buiten komen met haalbare financiele innovaties en niet met ballonnetjes opgelaten uit een ivoren toren in de Randstad. Tot zover dit bericht. In september start de Julius Masterclass Kwaliteit en Financien van Zorg. Daarin komt de betaling per verrichting aan de orde en haar alternatieven zoals populatiegebonden bekostiging, pay for performance, koptarieven en Keten-DBC’s. Klik hier voor meer informatie.
Guus Schrijvers
