Kritiek op overheid moet mogelijk zijn
Huppes Kemp 14 maart 2012 - 11:30
Array
Het ministerie van Volksgezondheid heeft tegen huisarts Hans van der Linde in november een bodemprocedure aangespannen.
 Van der Linde beweerde (Trouw 28 oktober) hetzelfde als ik (FD 4 april), namelijk dat de minister jaarlijks voor €57 mln bij 3,5 miljoen Nederlanders kippenvaccin laat injecteren, dat stamt uit de jaren veertig. Het werkt maar bij de helft van de gevaccineerden. Jaarlijks sterven honderden mensen onnodig en moeten honderdduizenden ziek naar bed. Net als Van der Linde werd ik tot een rechtszaak tegen de overheid gedwongen, die ik in maart 2011 won.
De minister voert de rechtszaak samen met het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). Volgens het RIVM is het niet mogelijk te onderzoeken of influenzavaccinaties werken. Het RIVM en Utrecht Life Sciences zijn samen actief op de markt van infectieziekten en hebben contracten met GlaxoSmithKline, Emergent BioSolutions en Roche. Het RIVM krijgt voor inkoop en distributie een vergoeding van €0,50 per vaccinatie.
Belangenverstrengeling
In mijn boek We zijn de klos (2009) wees ik op belangenverstrengeling. De centrale overheid schrijft in detail de zorg voor en houdt toezicht op de markt. Ook de financiering van het geheel wordt voorgeschreven door de overheid. Dat is natuurlijk vragen om problemen. Van der Linde deponeerde bij de rechtbank een Âtegeneis: de Staat moet de meningsvrijheid respecteren. Hij stelt te mogen zeggen dat het verkeerde vaccinatiebeleid voortkomt uit belangenverstrengeling bij de overheid.
In mijn FD-artikel betreurde ik het faillissement van Nobilon, dat een slag was voor hoogwaardige werkgelegenheid. Het bedrijf werkte aan een effectief vaccin Âtegen het influenzavirus, maar de minister koos niet voor Nobilon en burgers mogen nog niet kiezen. Oostblokmentaliteit dus.
Ondeugdelijke Âinfluenzavaccinaties
Met behulp van zestig zorgÂinstituten beslist de minister tot in het kleinste detail over de zorguitgaven. Zij schrijft voor hoe commerciele partijen vaccins moeten ontwikkelen en produceren. Op sleutelposities van de zorginstituten zitten veel oud-politici met korte lijnen naar de politiek. En de politici zijn het er al dertig jaar over eens dat we moeten doorgaan met vaccineren met ondeugdelijke Âinfluenzavaccinaties.
De vierde macht van deze zorgÂinstituten is goed voor topbanen van oud-politici, maar ongunstig voor patient en werkgelegenheid.
Wim Huppes is internist in ÂHilversum.
Wim Huppes kreeg in april 2008 te horen dat hij prostaatkanker had in een vergevorderd stadium. Zijn prostaat werd operatief verwijderd, en wat hem betrof stopte de reguliere behandeling daar. Met zijn kennis van de geneeskunde, hij werkte tot 1989 als internist in een ziekenhuis, ging Huppes experimenteren met medicijnen.
Na twee experimenten met andere middelen probeerde hij dichloorazijn.
Huppes kwam niet zelf op het idee om het middel te proberen. ‘Twee neven raadden het me aan, onafhankelijk van elkaar. De een leidt een medisch laboratorium, de ander is een alternatieve arts.’ Huppes kocht het middel bij een chemische groothandel. Huppes mocht daar grondstoffen kopen omdat hij eerder als onderzoeker in een biotechnologisch laboratorium werkte.
Belangrijker is dat hij nog leeft. Waar met reguliere bestraling en chemotherapie de dood volgens hem misschien enkele maanden zou zijn tegengehouden, is hij inmiddels ruim een jaar na de diagnose kanker nog steeds in leven en weer aan het werk.
Zijn ziekte bleek, ironisch genoeg, een voorbeeld te zijn van wat er mis is in de reguliere zorg – waarover hij voor hij kanker bleek te hebben een boek aan het schrijven was. We zijn de klos verscheen in april. In het boek stelt Huppes dat in het huidige zorgstelsel de ontwikkeling van nieuwe behandelingen niet goed mogelijk is omdat het stelsel te bureaucratisch is en verstrikt in een ‘doolhof van regels’.
Volgens Huppes, kennismedewerker bij het College voor Zorgverzekeringen, is het gevolg dat de zorg geen innovatieve sector is en dat dus iedereen een standaardbehandeling krijgt. Die is voor zo’n 85 procent van de zieken niet optimaal. Sterker nog: ‘Artsen werken volgens richtlijnen en schrijven patiënten behandelingen voor die zij vaak niet op zichzelf zouden toepassen.’ Bij mannen met uitgezaaide prostaatkanker wordt het bekken bestraald, ook als hun levensverwachting nihil is. ‘De patiënten hebben daardoor 13 procent minder kans op pijn in het bekken maar moeten er wel vaak voor naar het ziekenhuis en ervaren vervelende bijwerkingen, zoals pijn en bloed bij de ontlasting en tijdens het plassen. Bovendien staat de uitkomst vast: mensen gaan hoe dan ook dood.’
Huppes stelt voor om ook alternatieve methoden te testen in de kennisbanken. ‘Als mensen positieve effecten melden van behandelingen, kunnen deze wat mij betreft worden toegepast. Volgens mij kan dit eenvoudig omdat de door mij voorgestelde kennisbanken gaan monitoren en rapporteren wat het effect, de veiligheid en het nut is van de zorg.’
Huppes schijft ook voor het Financieel Dagblad
