Persoonlijk verantwoordelijke verpleegkundige goed voor patiënt
Array
Proefschrift stelt teamdenken onder verpleegkundigen ter discussie
Elke verpleegkundige zou persoonlijk betrokken moeten zijn bij één of meer patienten. Dat stelt verpleegkundige en docent ethiek in het LUMC Mirjam Houtlosser in haar proefschrift, waarop ze 30 juni in Leiden promoveert.
Houtlosser beschrijft hoe het gangbare teamdenken verhindert dat verpleegkundigen optreden als echte belangenbehartigers van patienten, zoals ze dat wél graag willen zijn. Verpleegkundigen laten de technische dimensie van hun beroep en de instellingsregels vaak zwaarder wegen dan de intermenselijke kant. Daardoor krijgt de patient geen optimale zorg. Er zou meer aandacht moeten zijn voor de relatie met de patient en diens zorgbehoefte. De beste manier om dat te bereiken is het persoonlijk verantwoordelijk maken van een verpleegkundige voor één of meer patienten. Deze persoonlijke verantwoordelijkheid is geen kwestie van persoonlijke stijl of voorkeur, het vormt de kern van het beroep van verpleegkundige.
In het proefschrift behandelt Houtlosser drie gevallen, gebaseerd op ware gebeurtenissen. In twee daarvan schoot de verpleegkundige zorg duidelijk tekort. Naar aanleiding van die gevallen probeert Houtlosser antwoord te geven op drie vragen: in hoeverre spelen verpleegkundigen de rol van belangenbehartiger goed, wat is de typisch verpleegkundige inbreng in het multidisciplinair overleg en waaruit kan een verpleegkundige in individuele gevallen richtlijnen halen voor goede zorg? Ze komt tot de conclusie dat juist het verbinden van een eigen rol, een eigen domein en een eigen ethiek de verpleegkundige kunnen helpen bij het verlenen van goede zorg.
Het proefschrift is getiteld In goede handen. Verpleegkundige beroepsuitoefening in moreel perspectief. Het is vanaf het najaar via de boekhandel te bestellen. Ook verschijnt er een voor de praktijk geschreven versie.
