Patiënt wordt lid van zorggroep

Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 14 juni 2010 - 00:26
Array

Stel, dat Amsterdamse patienten met diabetes zich zouden moeten inschrijven voor een zorgprogramma, dat gerund wordt door een zorggroep. Bij de inschrijving gebeuren tegelijkertijd de volgende dingen:

  1. Zij beloven dan dat zij waar mogelijk zich inzetten om zich gezond te gedragen en indien nodig cursussen daarover te volgen. Er vindt overigens geen controle plaats op het nakomen van deze beloften.
  2. Zij gaan akkoord dat zij alleen kunnen kiezen uit professionals die zijn aangesloten bij het zorgprogramma. Ze kunnen dus niet meer terecht bij alle huisartsen, dietisten en oogartsen
  3. Zij krijgen van de zorgverzekeraar korting op de te betalen eigen bijdrage. Dat is wettelijk mogelijk binnen de Zorgverzekeringswet.

Ze zijn bereid via het internet anoniem gegevens te verstrekken over hun gezondheid en hun zorggebruik. Wat er dan waarschijnlijk gaat gebeuren, is dat de HbA1C zich gunstig ontwikkelt, het zorggebruik daalt en de kwaliteit van leven stijgt. Ik zeg waarschijnlijk, omdat in Duitsland zo’n systeem van inschrijving bestaat en daar spectaculaire resultaten oplevert. Ik zeg waarschijnlijk, omdat Duitsland geen goede eerstelijn kent en het daarom niet zeker is of de Duitse resultaten ook in Nederland gelden. Toch is het systeem van inschrijven de moeite waard om eens uit te proberen. Bijvoorbeeld in Amsterdam, waar ondergetekende afgelopen woensdag 9 juni het Platform Eerstelijn opende. Aan dat platform nemen alle eerstelijns organisaties deel. Zorgverzekeraar AGIS nam het bewonderenswaardige initiatief tot dit platform. De leiding, uitgebreid aanwezig op 9 juni, wil af van het beleid waarbij AGIS voorstellen doet en de zorgaanbieders die vervolgens afschieten. De centrale leiding van AGIS wil interactief zorg inkopen en met alle Amsterdamse zorgpartijen bepalen waar in de te verwachten jaren vol schaarste het geld in de eerstelijn naartoe gaat. Ondergetekende ervoer het als grote eer en genoegen om een agenda voor de komende jaren aan te reiken voor het genoemde platform.

Een van mijn voorstellen betrof bovengenoemd voorstel dat patienten lid worden van zorggroepen. Als oud-Amsterdammer genoot ik van het felle debat dat hierover ontstond. Of het er ooit van komt, weet ik niet. Belangrijker is, dat eerstelijnsbeleid is gebaseerd op argumenten en debat en niet alleen op macht, winst, eigen eer, frustraties en emoties. In het najaar komt het platform opnieuw bijeen rond het vraagstuk van eerstelijnszorg voor chronische zieken op wijkniveau. Tot zover dit bericht. Op het congres Recente ontwikkelingen in  de ketenzorg houden grondleggers van het bovengenoemde Duitse model plenaire inleidingen. De eerste grondlegger is de econoom Evert Jan van Lente uit Berlijn, die voor de  grootste Duitse zorgverzekeraar AOK met 25 (!) miljoen verzekerden het model invoerde.  De tweede is dr. Lutz Altenhofen die alle zorgprogramma’s in het Ruhrgebied coördineert. Beiden gaan ervoor. Wil jij naar dit congres met ook een internationale spreker van Kaiser Permanente en met Minister Ab Klink als eerste plenaire inleider en met vele boeiende workshops? Klik dan hier, lees de uitgebreide brochure, meld je aan en deel jouw ervaringen en kennis met anderen.

Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom

Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.

Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.

Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.

Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’

In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.

Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’

Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.

Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.

Recente artikelen