Lidl en Aldi, doen niet mee met afslankproject in Amersfoort!
Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 14 juni 2010 - 00:21
Array
Sinds 2005 draait in Amersfoort het project B.Slim, spreek uit Be Slim. Het richt zich in drie wijken op kinderen met gezond gewicht en op kinderen die te zwaar zijn. Initiatiefnemer GGD Midden Nederland en vele partners zoals de huisartsenvereniging en Meander Medisch Centrum willen met project overgewicht voorkomen, tijdig opsporen en terugdringen. De centrale boodschap van vele activiteiten is: beweeg meer en eet gezond. Er is sprake van een meerjarige aanpak: er is geld voor de periode 2005 tot 2014. Een van de activiteiten is het organiseren van bezoeken aan supermarkten onder leiding van een dietiste. Vaak zijn de etiketten achterop de verpakking van levensmiddelen niet te begrijpen. Die dietiste legt dan uit, in welke producten veel en weinig vitaminen, koolhydraten, zout en calorieen zitten. Kinderen en hun ouders doen graag mee aan deze rondleidingen door B.Slim. Albert Heijn werkt mee aan het project. LidL en Aldi doen dat per se niet. Dat is jammer, want bij deze twee supermarkten komen veel mensen met een laag inkomen en overgewicht. Sinds 2005 daalt het percentage kinderen met overgewicht in de wijk Kruiskamp, waar B.Slim begon. Het Amersfoortse project is gebaseerd op het Franse concept EPODE, wat staat voor Ensemble, Prevenons l’Obesité des Enfants. Dat startte in 1992 in het Noordfranse Fleurbaix-Lavantie en leverde na acht (!) jaar een daling op in het percentage obese kinderen. Al deze informatie kwam naar voren in de inleiding van GGD Midden Nederland medewerker Josien Felix tijdens een studiedag over gezondheidsbeleid van gemeenten. Die hadden haar GGD en het Julius Centrum georganiseerd op dinsdag 8 juni.
Wil je kennis nemen van haar presentatie? Klik dan hier. Wil je meer weten over EPODE? Klik dan hier. Tot zover dit bericht. Op vrijdag 2 juli vindt het vierde congres plaats over recente ontwikkelingen in ketenzorg aan mensen met chronische ziekten. Er draaien enkele workshops over het terugdringen van overgewicht en daarmee het terugdringen van chronische ziekten. Sanne Niemers en Hanneke Noordam van het VUmc en Nico van Meeteren van TNO Leiden zijn de trekkers van deze workshops. Wil jij naar dit congres met internationale sprekers van Kaiser permanente en Duitsland en met vele boeiende workshops? Klik dan hier, lees de uitgebreide brochure, meld je aan en deel jouw ervaringen en kennis met anderen.
Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.
Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.
Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.
Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’
In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.
Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’
Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.
Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.
