Eenheid van medische bevelvoering ontbreekt bij ramp
Array
Drie uitgangspunten staan centraal bij een ramp: 1. Eenheid van bevelvoering over uitvoerende diensten 2 Het geven van anticiperende persconferenties 3. Het benadrukken van de factor tijd in de bestrijding van de gevolgen van de ramp. Onder meer deze drie uitgangspunten van rampenbestrijding benoemde de 75-jarige oud-politicus Ed van Thijn. Hij sprak over zijn burgemeesterservaringen met de Bijlmerramp in 1992 op een Masterclass voor Utrechtse leidinggevenden in de gezondheidszorg. Het Trauma Netwerk Midden-Nederland en de Veiligheidsregio Utrecht hadden die op de middag en avond van 29 april georganiseerd voor zo’n veertig deelnemers. Van Thijn illustreerde zijn verhaal met gevoel voor humor en met tal van belangwekkende details.
Later kwam tijdens de Masterclass naar voren dat er bij een ramp op Nederlands grondgebied geen eenheid van medische bevelvoering bestaat. Er is dan geen gezaghebbende autoriteit die ziekenhuizen kan opdragen om bijvoorbeeld de geplande operaties stil te leggen. Verder vallen de traumaregio’s niet samen met de veiligheidsregio’s (in Utrecht wel). Sinds 1946 vonden, aldus prof. Rob de Wijk een andere inleider op de Masterclass, 35 rampen plaats. Dat is één in de 22 maanden. De kleinste (1968, explosie bij Shell Pernis) telde twee doden en de grootste 1836 (1953, watersnoodramp Zeeland). Tot zover dit bericht.
In september gaat de Julius Masterclass Geïntegreerde Spoedzorg van start. Deze telt maximaal 16 ervaren professionals en leidinggevenden bij ambulancediensten, huisartsenposten, crisisdiensten GGz en Spoedeisende Hulpafdelingen van ziekenhuizen. Deze telt 12 bijeenkomsten van 15.00 – 19.00 uur en een terugkommiddag. Een van de middagen gaat over medische hulp bij opschaling en rampen. Dan onderwijst het Julius Centrum hoe rampenbestrijding hoort te gaan, hoe het ging bijvoorbeeld bij de Bijlmerramp en hoe het zou moeten gaan bij eenheid van medische bevelvoering.
Auteur prof.dr. Guus Schrijvers
