Het blijft tobben tussen Eerstelijn en ziekenhuis
Array
In een stadje staan sinds kort twee gezondheidscentra. Het ene werkt samen met ziekenhuis A en het andere met ziekenhuis B. A en B concurreren met elkaar. Beide willen hun adherentie-gebied vergroten. De huisartsen van beide centra willen voor hun longpatienten samen werken met ziekenhuis A: dan krijg ik de patienten tenminste terug als ik ze instuur. Voor de patienten met diabetes willen ze samenwerken met de internisten van ziekenhuis B: die zijn goed bereikbaar voor een advies. De besturen van de gezondheidscentra willen specialisten uit A respectievelijk B spreekuren laten draaien binnen hun centrum.
Tussen de centra is animositeit ontstaan. Die bestond vijf jaar geleden niet. Maar opgestookt door de ziekenhuizen stonden ze tot zes maanden geleden tegenover elkaar. Nu streeft men naar een bestuurlijke en inhoudelijke fusie. Hoe moet de relatie nu verder met ziekenhuizen A en B? Deze vraag legde één van de deelnemers van de Masterclass Geïntegreerde Eerstelijn voor aan collega cursisten en ondergetekende. Deze Masterclass had op woensdag 15 april  haar afsluitende bijeenkomst. Elke deelnemer had een Power Point Presentatie voorbereid over een voor hem of haar brandende kwestie. Deze deelnemer bracht de relaties met ziekenhuizen A en B in en is manager van een van de genoemde gezondheidscentra.
Hij kreeg de volgende reacties uit de groep. Ik geef ze weer in telegramstijl. 1. Neem tijd voor het samengaan van beide centra en die animositeit weg te laten ebben 2. Ontwikkel eigen zorgpaden en richtlijnen voor groepen chronische zieken zoals mensen met COPD of diabetes 3. Ga daarna pas samenwerken met ziekenhuizen. 4. Laat de specialisten geen spreekuur draaien in jullie centra. Het anderhalf-zorgmodel is niet goed, alleen geschikt voor het platteland. Word geen buitenpoli voor de ziekenhuizen.
Ondergetekende voegde als docent toe: Inventariseer de gezondheidsproblemen in het stadje die je wilt oplossen. Als ziekenhuisnazorg en terugverwijzen door specialisten niet goed lopen, geef die dan prioriteit. Maar als de gezondheidsproblemen liggen op bijvoorbeeld het terrein van opgroeien en opvoeden van kinderen, geef dan prioriteit aan intensievere samenwerking met Centra met Jeugd en Gezin. Dan haal je de banden met de ziekenhuizen for the time being niet aan. Kies voor een probleembenadering en niet voor een systeembenadering.
De deelnemers van deze Masterclass bleken tijdens de evaluatie na afloop lyrisch over hun opleiding. Die viel in goede aarde dankzij de passie en grote kennis van Juliusdocent dr. Henk van der Steeg en de Utrechtse ROS (=Raedelijn) adviseur Diek Scholten alsmede door de accurate organisatie van Inge Kuurman. Op vrijdag 2 juli vindt het vierde nationale congres plaats over ketenzorg en geïntegreerde zorg plaats. Minister Klink, Kaiser Permanente topman Paul Wallace en de Duitse disease management expert Evert Jan van Lente spreken dan. Ook komen wenselijke en niet wenselijke relaties tussen eerstelijn en ziekenhuizen aan de orde zoals beschreven.  Wilt u op de hoogte raken van recente ontwikkelingen in relaties tussen eerstelijn en ziekenhuis? In binnen- en buitenland? Klik dan hier, lees de prachtige brochure en schrijf u in. Stuur een mail naar congres organisator Inge Kuurman op  [email protected] als u een stand wilt in de foyer of anderszins wilt samenwerken.
Guus Schrijvers
