Een speciale vriendschap…..

…………..met borstkanker

Met niemand kan ik zo lachen als met haar, als onze dirigent in een korte broek met molieres achter de piano vandaan kwam, kon je ons opvegen……

Lange tijd hield de humor haar op de been in haar ironische mails en ik gebruikte het om haar wat op te vrolijken.

Als ze me een dag voordat ik bij haar zou poetsen belde en ik op dat moment hoog op een ladder stond, zei ze dat ik voorzichtig moest doen, dan antwoordde ik: zeker eigenbelang!

Met onze “miepenclub” vormen we een kring om haar. Met een vriendin praat ze over “de toekomst”, met een andere doet ze samen boodschappen, één gaat met haar af en toe naar het ziekenhuis en twee miepmoppen bij haar in huis.

De lachtherapie begint uitgewerkt te raken, er komen tranen voor in de plaats. Het gaat zo slecht met haar en ze heeft zoveel pijn, ik ben bang voor de toekomst………………

Anoniem

Rob