Agnes Kant wijzigt wet en wat nu?
Array
Sinds begin dit jaar functioneert de Wet Publieke Gezondheid (WPG). Die nieuwe wet vervangt de oude Wet op de Collectieve Preventie en de infectieziektenwet. Die vervanging was nodig omdat de Wereldgezondheidsorganisatie WHO nieuwe richtlijnen voor infectieziektebestrijding had opgesteld. De WPG regelt in artikel 5 van de WPG ook dat gemeenten verantwoordelijk zijn voor de jeugdgezondheidszorg.
Eigenlijk niets aan de hand: gewoon oude wetten een beetje opknappen. Maar Kamerlid Agnes Kant heeft in het najaar 2008 een wijzigingsvoorstel aangenomen gekregen in de Tweede Kamer. Er staat nu een artikel 5A in die wet, dat gemeenten verantwoordelijk maakt voor de ouderengezondheidszorg, dit naar analogie van het gewone artikel 5 over jeugdgezondheidszorg. Ook voor ouderen zouden, aldus de Tweede Kamer in navolging van Kant, consultatiebureaus moeten komen met vroegtijdige signalering van gezondheidsproblemen.
De Centra voor Jeugd en Gezin krijgen er een doelgroep bij: ze worden centra voor jeugd, gezin en ouderen. De Eerste Kamer heeft het wijzigingsvoorstel afgewezen. Op artikel 5A na is de WPG thans van kracht. Het Ministerie van VWS, GGD Nederland, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten en Actiz organiseren thans brainstormsessies over de ontstane impasse. Zij weten zich geen raad. Zij zijn niet gewend dat de Tweede Kamer het initiatief neemt.
De WPG kwam uitvoerig aan de orde tijdens nascholing die ondergetekende op 4 juni gaf over recente ontwikkelingen in de Public Health. Die nascholing was gericht op leidinggevende beleidsmedewerkers volksgezondheid van Utrechtse gemeenten. Ik gaf de eendaagse cursus op verzoek van de GGD Midden Nederland, na Amsterdam en Rotterdam de grootste GGD van Nederland. Andere actuele thema’s waren de vaccinatie tegen baarmoederhalskanker, de oprichting van Centra voor jeugd en Gezin, het preventief gezondheidsonderzoek onder ouderen en het toenemende overgewicht en alcoholgebruik bij de Utrechtse bevolking.
In de nascholingsgroep hebben we gebrainstormd over de vraag wat er nu zou moeten gebeuren met dat artikel 5A in de Wet Publiek Gezondheid. In telegramstijl geef ik enkele oplossingen aan.
Ten eerste bestaat er grote behoefte aan preventieve ouderenzorg. Vroegtijdige signalering van chronische aandoeningen, cardiovasculair risicomanagement, valpreventie en preventie van overbelasting van mantelzorgers vraagt om een systematische aanpak zoals in de jeugdgezondheidszorg waar vroegtijdige signalering van opgroei- en opvoedproblemen centraal staat.
Ten tweede is er veel voor te zeggen om de Wet maatschappelijke Ondersteuning (WMO) en de Wet Publieke Gezondheid (WPG) in elkaar te schuiven of op elkaar af te stemmen (zie hierover ook het volgende bericht).
Ten derde zou in de Zorgverzekeringswet preventieve interventies betaalbaar moeten worden indien zij passen in het gemeentelijke beleid voor de publieke gezondheid.
Als docent heb ik de gemeente-ambtenaren getroost dat de Tweede Kamer het ook niet goed weet wat zij aan moet met de toenemende kosten voor chronische en ouderenzorg. De ene keer pleit zij voor marktwerking tussen drie partijen: zorgverzekeraar, zorgaanbieder en patient. Dan is er geen plaats voor gemeenten. Een maand later, bij wijze van spreken, mogen gemeenten via de WPG de ouderengezondheidszorg gaan leiden.
Guus Schrijvers
