De GGz Dichters bekend
Array
Elk jaar worden in de week van de psychiatrie de GGZ-dichters bekend gemaakt. Dit zijn 2 of 3 personen die een jaar lang op een weblog gedichten publiceren. Zij baseren deze gedichten op thema’s, voorbeelden, ideeen die mensen aandragen op het weblog. Een redactiecommissie kiest elk jaar de dichters. Gedichten van het weblog kunnen ook in andere media worden gepubliceerd, bijv. websites en bladen van clientenorganisaties, van GGZ-instellingen, algemene media. De GGZ-dichter kan desgevraagd voordragen op bijeenkomsten over de GGZ. Als het jaar om is, worden de gedichten gebundeld en uitgegeven.Hieronder de links naar de blogs van de winnende GGz Dichters van 2009
Karen Heerema
Hierbij wil ik mij graag voorstellen. Ik ben Karen Heerema, ik ben 47 jaar en getrouwd met Eric Heerema. Ik heb 2 zonen uit mijn eerste huwelijk. Mijn eerste man is helaas jong overleden toen de kinderen nog erg klein waren. Eric heeft ook 2 kinderen, een zoon en een dochter. En daarmee hebben wij nu samen een gezellig groot gezin. Ik heb jaren als peuterleidster gewerkt, en ik ben nu administratief medewerkster bij het Aanmeldpunt voor REC-4 onderwijs in West-Brabant. Het REC (Regionaal Expertise Centrum) biedt onderwijs of ambulante begeleiding (het ‘rugzakje’) voor leerlingen met psychiatrische en/of gedragsproblematiek. Poezie en de GGZ, 2 zaken die een zeer grote rol spelen in mijn dagelijks leven. Het contact met de GGZ begon toen mijn oudste zoon op 15-jarige leeftijd flinke psychische problemen kreeg. Hij werd opgenomen toen hij 16 was. En tot ons grote verdriet heeft hij daarna nooit meer thuis kunnen wonen, maar is hij van de ene psychiatrische instelling naar de andere gegaan. Sinds begin dit jaar is hij verhuisd naar beschut wonen en dit gaat redelijk goed. Door alle heftige dingen die wij met elkaar meemaakten had ik op een gegeven moment ook zelf hulp nodig. Door gesprekken met een SPV’er en bij een psychiater en ondersteund door medicatie heb ik mijn eigen leven weer behoorlijk goed op de rails gekregen. Zo’n vier jaar geleden ben ik begonnen met af en toe een gedicht te schrijven. Een enkel gedicht maar, maar het hielp mij bij het uiten en het verwerken van mijn gevoelens. Daarna ben ik ook workshops gaan volgen en bleek het schrijven van gedichten ook gewoon leuk te zijn om te doen! De voldoening van het juiste woord op de juiste plek. Het vinden van een treffend beeld. Het plezier in het spelen met taal.  En ik heb vorig jaar voor het eerst een optreden gehad op het Poezie Podium in Breda. Heel spannend maar ook heel leuk om te doen! Ik ben er erg trots op dat ik gekozen ben tot een van de GGZ-dichters en ik hoop dat ik met mijn gedichten mensen kan troosten, aanzetten tot anders kijken naar gebeurtenissen, meer begrip opbrengen voor zowel de patienten/clienten zelf als voor hun naasten. Ik realiseer me dat dit wel erg veel en ook erg grote doelen zijn, maar ik hoop dat ik er een klein steentje aan kan bijdragen.
Jolies Heij
Ik ben in 1964 te Maarn geboren. Ik heb Duitse Taal- en Letterkunde in Utrecht en in Freiburg im Breisgau in de Bondsrepubliek gestudeerd. Helaas kun je met een studie Duits vrijwel alleen maar in het onderwijs terecht en dat was, gezien mijn psychische problematiek, te hoog voor mij gegrepen. Sindsdien heb ik diverse baantjes gehad, waar-onder kok en serveerster in een nonprofitcafé in de binnenstad van Utrecht. Momenteel ben ik weer werkzoekend en probeer daarnaast mijn schrijf- en dichtcarrière gestalte te geven. Ik schrijf al vanaf mijn tiende, maar de laatste pakweg 15 jaar echt serieus. Ik heb twee romans geschreven die helaas nog niet zijn uitgegeven. Met mijn poezie treed ik regelmatig op op diverse (slam)podia. Mijn gedichten zou ik willen omschrijven als “in-kijkjes in de binnen- en buitenwereldâ€. Ik ben sterk beïnvloed door amerikaanse “confessional poets†als Sylvia Plath en Anne Sexton, maar ook door Amy Winehouse en Duffy. Dichten is voor mij een een bevredigende manier om me te uiten. Als ervarings-deskundige in de GGZ en diverse vrijgevestigde praktijken én omdat ik veelal over mijn ervaringen hieromtrent schrijf, sprak het GGZ-dichterschap mij wel aan. Ik hoop hiermee op geheel eigen wijze een poetisch steentje te kunnen bijdragen aan de wondere wereld van de psychiatrie.
Michael Grünlo
Michael Grünlo schrijft sinds zijn lerares Nederlands de hele klas verbaasde met de opdracht ‘Schrijf een gedicht’. De klas had een dictee verwacht. Grünlo schreef twee gedichten en hield er daarna niet meer mee op.  ‘Door ervaringen in enkele woorden een plek te geven, kan ik zelf weer verder. Het is voor mij een manier van leven geworden: ervaringen verwerken door ze om te zetten in woorden.’ Wat voor gedichten leest Grünlo zelf? ‘Ik houd van heldere, gewone gedichten. Niet van die gedichten waarin iemand hoogdravend zoveel mogelijk moeilijke woorden in stopt. Het gaat mij om een deelbare ervaring. Dat je een gedicht leest en het meteen ook zelf voelt.’ Grünlo werkt als redacteur bij de overheid. Zijn reden om GGZ-dichter te willen worden? ‘Om gedichten een breed publiek te geven en ze te laten voelen. Net zoals de ervaringen van mensen in de GGZ. Emoties delen, dat verrijkt het leven.’
Bron: GGz Dichters
