Reacties op politiek is geneeskunde op grote schaal
ArrayTwee weken geleden opende de PH.Nieuwsbrief met een bericht over de vraag of volksgezondheidsexperts zich meer met de besluitvorming van regering en parlement moeten bemoeien als volksgezondheidsonderwerpen aan de orde zijn.
De Amsterdamse ambulanceverpleegkundige André de Wit vindt van wel: ik rijd dikwijls ouderen die gevallen zijn naar het ziekenhuis. Daar worden zij onderzocht. Er blijkt geen letsel op basis waarvan zij volgens de huidige indicatiestelling opgenomen kunnen worden. Maar er is geen familie die voor opvang kan zorgen. Deze patienten brengen wij met de ambulance weer naar huis. Aldaar blijkt er ook geen opvang te zijn. De huisarts is nog niet ingeschakeld( weekend) en heeft nog niets kunnen regelen. Wij dienen deze client met zijn kneuzingen en zijn nog slechtere gezondheid dan voor de val achter te laten.
Afhankelijk van de ambulanceverpleegkundige wordt deze client of achtergelaten of teruggepresenteerd naar het ziekenhuis onder het verhaal sociale indicatie. Het gevolg is dat de client gebruik maakt van een zorgplek die meer kost dan begroot. Zo zie ik in de praktijk in verschillende vormen dat ouderen, de minst weerbaren, de dupe zijn van politieke keuzes. Als er in de politiek dan mooie woorden worden gesproken over solidariteit en hoe een samenleving die hoger op de ladder van sociale ontwikkeling staat keuzes maakt, dan zie ik dat in de praktijk niet terug. De politici en hun ambtenaren zijn blijkbaar niet in staat voeling te houden met praktijk.
Mia van Leeuwen is arts en directeur van de Stichting Transmurale Zorg Den Haag e.o. Zij schrijft:Â Ik ben het absoluut eens met je analyse dat ambtenaren en misschien daardoor ook politici in regels denken, terwijl zorgverleners het probleem van de individuele patient centraal zetten.
Omdat sociaal geneeskundigen zich met beide velden verstaan en vooral vanuit het collectief van patienten denken, kunnen ze een uitstekende brug vormen tussen politiek en zorg. Helaas is het nu vaak zo dat zorgverleners nauwelijks weet hebben van de voorbereiding van nieuwe regels. Zij lopen pas in de praktijk tegen de consequenties en in sommige gevallen de onuitvoerbaarheid van bepaalde regels aan. Dus actiever de boer op als sociaal geneeskundigen.
Guus Schrijvers