Een behandeling bij ADHD steunt op het dwangmatig psychotisch maken door chronisch hoge doses sterke psychotica toe te dienen

Een behandeling bij ADHD steunt op het dwangmatig psychotisch maken door chronisch hoge doses sterke psychotica toe te dienen. Omdat men huivert van deze evidentie, verkoos de medische wetenschap, het werkingsmechanisme van deze psychotica als “onbekend” uit te roepen.

Wie dit mechanisme toch bekend maakt, en stelt dat psychotica het zenuwstelsel verwoesten, is daardoor niet wetenschappelijk bezig!

Warenhuizen riskeren een proces verbaal voor misleidende reclame, maar Joris Verster misleidt met betwistbare tests om harddrugs onder een opiumwetgeving te kunnen slijten. Farmaceutische industrie investeert in artsen als, Boeloeboeloe- en Wadawadatovenaars, door ze onnozel te houden, zodat men daarmee een winstgevende concurrentie kan aangaan met maffieuze drugsdealers.

Die tovenaars heeft men magische formules aangeleerd over stoffetjes en over chemische onevenwichten, die men kan genezen met dezelfde harddrugs waarvoor maffiabenden natuurlijk geen magische formules hebben, omdat ze nooit hebben gestudeerd aan de universiteiten, die door de farmaceutische industrie worden gesponsord.

Stel je voor dat de bende van de miljardair ooit zou uitpakken met iets tegen depressies, die men kan behandelen met een harddrug, met in het ene doosje een bepaalde naam erop, en ook met dezelfde harddrug ADHD kan behandelen, in een doosje maar met een andere naam erop.
Zelfs maffieuze machtigen kunnen dat niet.
Maar wie de psychiatrie controleert, kan toveren.

Wat meer is: men kan er tovenaars opleiden in die tovenarij.
Boeloeboeloe en Wadawadatovenaars.

Al noemen die tovenaars zichzelf nog steeds psychiaters, want Overheden en gepeupel houden meer van medische schone schijn dan van ordinaire tovenaars.
Zelfs al kunnen medisch gewaande psychiaters echt toveren als die ordinaire tovenaars.

Zieken aan dopaminetekorten kan men behandelen, door ze psychotisch te maken met harddrugs, die selectief noradrenaline of beter nog, selectief serotoninetekorten zouden aanzuiveren.
Geen kat die eraan denkt om dopaminetekorten met dopamine te behandelen.
In die toverkunst is het bovendien ondenkbaar dat men zou gaan ‘nadenken’.

Immers tekorten aanvullen, zij het dan nog van serotonine of van adrenaline, met psychotica, zou niet psychotisch maken, en als de patienten dan toch bijna allemaal na een tijd wel een psychotisch gedrag vertonen, dan komt het omdat ze daar uiteindelijk eigenlijk (ook) genetisch een aanleg voor hadden.

Vandaar het grote voordeel om te kunnen de diagnose van een ziekte te stellen, op basis van symptomen van een normaal gedrag.
Nieuwe criteria van normaal gedrag zullen zelfs in de toekomst bepalen, dat ze meestal als normaal worden aangezien, omdat ze nu precies een verdoken genetische aanleg hadden van een sluimerend psychotisch gedrag.
Dat sluimerend psychotisch gedrag bij symptomen van zieken, die eerder normaal lijken, maar daardoor toch ziek kunnen worden verklaard door de daartoe bevoegde tovenaars, past formidabel goed in de sprookjes van de Boeloeboeloe en de Wadawadagebieden, heel diep in de dichte wouden en heel ver achter de grote rivieren.

 

Immers, daar weet men, dat het normaal lijken eigenlijk een valse schijn is, die men alleen maar ophoudt om onterecht uit de greep van de tovenaars te kunnen blijven.
Met een smoes van normaal te willen zijn.

Eens in die greep, dan slaat niet alleen de ziekte van het normaal gedrag toe, maar door die ziekte te behandelen, kunnen de tovenaars eindelijk aantonen, dat men zonder hen, alleen maar een sluimerend psychotisch gedrag heel slim wist te verbergen.

 

Dankzij die nieuwe tovenaars kunnen de zieken aan een normaal gedrag voortaan nu niet alleen de heilzame en drogerende harddrugs gaan gebruiken, maar voortaan ook chemisch modieus bipolair balanceren op de antipsychotica.

Want niemand, ook de zieke niet aan het normale gedrag, is er zich van bewust dat het ziek zijn aan normale symptomen, het best kan behandeld worden door chemisch op de psychotica en de antipsychotica te balanceren.
Om ‘medisch’ normaal te lijken.

Boeloeboeloe en Wadawada-tovenaars komen handen tekort.
Zelfs medische studies en academische publicaties kunnen een en ander niet eens meer bijhouden.

Meestal promoveert men nu aan universiteiten met scripties die concluderen, dat men het eigenlijk nog steeds niet weet en dat daardoor verder onderzoek steeds zal nodig moeten zijn.

Zielig dat men academici niet kan afleren om de oorzaak te blijven zoeken van zelfs een commerciele tovenarij, die men verplicht moet aanleren, om een medisch establishment heel rijk te maken.

Terwijl men een bevolking systematisch dom houdt met de boodschap dat chronisch profaan of illegaal speed- en crackgebruik wel zenuwstelsels verwoest en die zombies uiteindelijk in de verdoemenis doet belanden.
Stomweg omdat illegale dealers de toverformule niet kennen.

Besluit:

Het is nu heel stil geworden rond de Stratterageheimen.
CBG blijft proberen in de gunst van de industrie te blijven door beschaamd te zwijgen en te hopen dat men de onkunde en onmacht zal vergeten.
Farmaceutische faculteiten aan universiteiten heeft men al veel langer door sponsoring het zwijgen opgelegd.
Overheden zijn bemand met de tovenaars, getooid met de lianen van een waardigheid, alleen bekend in de dichte wouden en heel ver achter de grote rivieren.
En geneeskunde hult zich in de omerta van Hippocrates.
Tovenaars zijn ‘broeders’, zelfs al zijn ze de zwarte schapen, waarmee een maatschappij hen belastte met de exterminatie van levensonwaardige levens.

(Berlijn, 1920,Dr.Karl Binding, Dr.Alfred Hoche, “Vernichtung Lebensunwertes Lebens”, huidig basisdocument van de psychiatrie)

 

Fernand Haesbrouck

FernandHaesbrouck