OUD EN ZIEK
Array
Een spoedvisite naar een man van 98 jaar, die bloed braakt en kortademig is. De verzorgster weet niet hoe ze zijn temperatuur moet meten. Bij aankomst midden in de schone nacht zit er een nog redelijk jongogende negentiger naar adem te happen als een goudvis die net uit z’n kom is gesprongen. We zijn naar hem gebracht door de enige verpleegkundige uit het huis, die hierna in verband met drukte elders snel wegloopt. Ze laat ons over aan twee ziekenverzorgenden, die net in het vak begonnen zijn. Een heel lage zuurstof saturatie, gereutel, bloederig sputum, een snel gemeten temperatuur van 39 graden doen als eerste een longontsteking vermoeden. Zuurstof doet wonderen. Er ligt een medicatielijstje klaar. Hij gebruikt niet erg veel. Een medicijn in verband met zijn onregelmatige hartritme en een pil tegen de hoge bloeddruk. Daarbij een maal daags wat poeder om de ontlasting te reguleren en zo nodig een Oxazepam. Uiteraard is een medisch dossier met meer info voor mij op dat moment van groot belang. Tja, nu vraagt dokter wat. Het is er niet. Belangrijke vraag is wat wil meneer? Heeft hij wensen om gewoon in zijn eigen vertrouwde omgeving te blijven met behoorlijke kans op overlijden? Of toch opname in een ziekenhuis? Hij heeft vandaag nog gewoon door de gang gelopen en met zijn dochter zijn prakje gegeten. Er was eigenlijk helemaal niets ernstigs aan de hand. Geestelijk is hij nog best bij de tijd. Zijn dochter is trouwens al gebeld. Die komt er aan. Alleen weten ze niet wanneer. Ik bel op dat moment een ambulance, zeker nu er onduidelijkheid is over hoe verder te gaan. Feitelijk is een ziekenhuisopname geïndiceerd. Alleen ook op deze hoge leeftijd? Daarbij ontbreekt alle noodzakelijke informatie. En deze man was enige uren hiervoor nog goed. Op het moment dat het ziekenhuis akkoord heeft gegeven en we beneden in de gang staan, komt dochter er aan. Haar eerste reactie is: wat gaat u nu doen? Ik had nog zo doorgegeven om hem hier te houden indien het slecht zou gaan. Maar ja, aan de andere kant was hij vanmiddag nog helemaal goed. De ziekenverzorgende komt op dat moment met een uitdraai van een dossier waarin en passant staat vermeld dat meneer lijdt aan uitgezaaide prostaatkanker. De broeder van de ambulance staat er bij en kijkt er naar. Zegt u het maar. Gaan we terug naar zijn kamer? Uiteindelijk wordt besloten om de opname toch door te laten gaan. In het ziekenhuis vindt tot ieders verbazing snelle verbetering plaats. Na twee dagen gaat hij weer terug naar zijn eigen woonomgeving. En dan blijft dus de vraag waar je wel of geen goed aan hebt gedaan. En had een EPD hier meer richtlijn in kunnen geven?
Emaildokter
Â
