Richard Gill: “Probiotica-onderzoek eist vijf tot acht meer doden gevallen door onbedachtzaamheid”

In actualiteitenprogramma Nova zei de Britse hoogleraar statistiek Richard Gill zaterdag dat de onderzoekers één grote basisfout hebben begaan door er geen seconde rekening mee te houden dat probiotica ook gevaarlijk zou kunnen zijn. Ook zouden voorzorgsmaatregelen voor onverwachte bijwerkingen nimmer getroffen zijn. Bij het probiotica-onderzoek waren vijf tot acht minder doden gevallen als de onderzoekers bedachtzamer te werk waren gegaan. Tot die conclusie komt de Britse hoogleraar statistiek Richard Gill.

In januari maakte het Universitair Medisch Centrum (UMC) Utrecht bekend dat de afgelopen jaren 24 patienten die meededen aan een experiment waarbij zij probiotica toegediend kregen, zijn overleden. In de controlegroep, die dit middel niet kreeg, overleden negen patienten. In totaal deden 296 mensen met acute alvleesklierontsteking mee aan het onderzoek dat in vijftien ziekenhuizen werd uitgevoerd.

Gill, die eerder de zaak-Lucia de B. onder de loep nam, vermoedt dat het belang van de wetenschap boven het belang van de patient is gesteld. Er was sprake van drievoudig ‘blind’ onderzoek: noch de patienten, noch de artsen, noch de onderzoekers wisten wie probiotica toegediend kreeg. Gill vindt het onacceptabel dat ook de onafhankelijke medische toetsingscommissie tot het einde van de proef daar niet van op de hoogte was. Verder noemt hij het frappant dat van de in totaal 33 sterfgevallen daar slechts in twee gevallen gewag van is gemaakt bij de toetsingcommissie.

Professor Hein Gooszen, die de leiding over het onderzoek had en destijds verslagen reageerde, erkent in Nova dat de patienten uit volle overtuiging is voorgehouden dat als deelname niet zou baten het evenmin zou schaden. “Probiotica was wereldwijd nergens geassocieerd met sterfte”, zegt hij. Nabestaanden van een van overleden deelnemers eisen een schadevergoeding van het UMC. Hun advocaat laat in Nova weten dat de onderzoekers niet hebben nagedacht over de opzet van het onderzoek. Ook zouden patienten onvoldoende de gelegenheid hebben gekregen om na te denken over deelname. Een van hen zegt in Nova dat hij zich niet eens meer kan herinneren dat hij een handtekening heeft gezet. “Ik verging zo van de pijn dat ik van de wereld was. Eigenlijk vind ik dat ze mijn vrouw hadden moeten laten tekenen.”

Bron: De Pers

Redactie MedicalFacts