De HUISARTSEN-CAMPER
Array
De Emaildokter van Nederland is, nu al in vakantiestemming en weet dat een lastige patient niet bestaat. zoals altijd, weer een leuk stukje proza. Van deze dokter die volgende week alweer 25 jaar huisarts is en nog altijd met veel enthousiasme voor het vak”.
DE HUISARTSEN-CAMPER.
Volgens mij is de tijd aangebroken om in de huisartsenposten de hypermoderne, supersnelle en goed op de wegliggende vehikels te vervangen door een leuke camper. Reden, en daar zullen de meeste huisartsen het met mij eens zijn, is de toenemende hoeveelheid visites. Op zich niet erg, maar het betekent nu steeds langer de plas ophouden, later het broodje kroket verorberen en weinig plezier hebben in het registreren op een Madurodam-beeldscherm met wiebelige en vaak te kleine letters. Dit scherm is daarbij ook nog eens zo geplaatst dat bij een frontale botsing je vervormde gezicht gelijk op YouTube gezet kan worden.
Voordelen van de camper zijn er voldoende. Je kunt met of zonder chauffeur achterin even gezellig en ontspannen een boterhammetje eten, je Senseootje zetten en gebruik maken van een eigen toilet. Nu gebeurt dit vaak bij de mensen thuis of snel ff in een verzorgingshuis. Tevens kan de dokter rustig zijn gegevens invoeren aan een bureau c.q. eettafel. Daar iedere camper voorzien is van een bed, kan in geval het verantwoord is de patient(e) gelijk mee om naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gebracht te worden. Is een stuk goedkoper dan met de dure ambulance. Het maakt het visite rijden weer leuk en spannend tegelijk. En tja, indien de tijd het toelaat kan je even een ligje doen. Ook past dit idee in het al maar doorgroeiende monster van de indertijd zo eenvoudig opgezette huisartsenposten.
Dan was er de afgelopen tijd veel commotie over de “lastige patient(e)â€. Ik heb daar destijds zelfs een cursus voor gevolgd. De eindconclusie was: deze patient(e) bestaat helemaal niet, maar wordt gecreeerd door de dokter. Toen ik na deze cursus de eerste de beste “lastige patiente†op mijn spreekuur zag en haar lachend een stoel aanreikte, was mijn eerste reactie “Mevrouw de Jong, wat heeft u toch een prachtige broche opgespeldâ€. Haar reactie zal ik nooit vergeten, daar deze broche net nieuw was en nog niemand, inclusief haar echtgenoot, hierover wat gezegd had. Er was een behoorlijk stuk ijs gebroken. Dat had de cursusleider ook voorspeld. Het werd een andere patiente. De gevraagde aandacht was beduidend minder, de frequentie van consulten eveneens. We lachten hierna vaak naar elkaar en het onbewuste gezucht en gesteun van mijn kant was niet meer aanwezig. Ook de in de praktijk aanwezige familie vroeg me wat er gebeurd was. Tante was zo opgeknapt. Wellicht leuk om eens toe te passen.
Tenslotte de SOS-Arts. Past bij de huidige zorg, waar ieder idee dat positieve basis heeft een kans moet krijgen. Een paar jaar geleden waren dit soort ideeen onmogelijk om uit te voeren. Nu wel. En dat is maar goed ook. Concurrentie in de wereld van huisartsen zal de beroepsgroep doen opfleuren, scherper maken en ten dienste worden van de meer gewenste service. En tevens de huisarts duidelijk maken, dat deze service gaat tot zeventienhonderd uur en niet de vaak aangegeven vijftienhonderd uur met als antwoordapparaatboodschap: ga naar de huisartsenpost of morgen bent u de eerste.
Op naar meer leuke ideeen in een zorg, die deze best kan gebruiken. Daarbij deze ook verfrist en laat meedoen met de huidige wervelende tijd, waarin het volgende idee op dit moment al weer verwekt is.
Emaildokter
