Hoe ver gaan we?
ArrayWe zitten alweer een paar dagen in het nieuwe jaar en Robert Mol, de emaildokterkomt alweer met zijn column voor het nieuwe jaar en natuurlijk de beste wensen. De redactie van Medicalfacts wenst hem ook al het goeds voor het nieuwe jaar.
HOE VER GAAN WE?
Deze week zag ik ’s avonds een jongen van 11 jaar die na een niesbui in de ochtend acuut hoofdpijn had gekregen. Hij had ook al enige dagen last van wat verkoudheid. De hoofdpijn was in de loop van de dag verergerd en drukkend van karakter. Daarbij had hij enige uren na het ontstaan er van last gekregen van minder scherp zien. De kinderarts uit het locale ziekenhuis raadde mij aan om maar direct te verwijzen naar een academische setting in verband met de verdenking van een bloeding in de schedel. En zo geschiedde. Aan het eind van de avond was de CT-scan gemaakt met als uitslag geen bijzonderheden. De kinderneuroloog wilde hierna nog een ruggenprik doen, maar dat kon hij helaas en begrijpelijk niet aan. In mijn spreekkamer was hij al panisch geworden bij het woord bloedprikken. De uitslag van de ruggenprik was ook zonder bijzonderheden. De uiteindelijke diagnose bleef dus hoofdpijn zonder aantoonbare oorzaak. Verder kreeg ik de vraag waarom drogisten eigenlijk onbeperkt medicatie als laxeermiddelen, NSAID’s (Brufen ed.), neusdruppels e.d. mogen verkopen zonder verplicht medicatiedossier. Eigenlijk wel boeiend, want feitelijk is het toch van de zotte, dat dit allemaal kan zonder dat er enige wetgeving bestaat. Ik kan als huisarts een klacht krijgen indien ik geen maagzuurremmer voorschrijf bij een chronische NSAID-gebruiker. Daarentegen kan iedere drogist rustig zijn gang gaan met dozen vol hiervan over de toonbank te verkopen zonder enige regelgeving. Al met al een aardige topic voor het komende jaar, waarin de medicatie via internet dermate zwaar onder vuur ligt, dat het wettelijk wellicht niet meer mag worden voorgeschreven indien geen persoonlijk contact heeft plaatsgevonden. Ik vraag me af tot hoever gaan we in deze beide zaken? Moet het kind de prik in de rug niet onthouden worden, mede ter voorkomen van verder psychotrauma en moet de verkoop van medicatie niet op een andere wijze geregeld gaan worden dan we tot op heden doen? Leggen we de grenzen smaller of juist ruimer mede gezien de maatschappelijke trend en steeds meer meedenken van patiënten? Tenslotte hoorde ik dit jaar veel kritiek op de veelal oubollige kerstpakketten. Veel onzin werd weer aan familie en vrienden aangeboden met de vraag “heb jij hier nog wat aan?†Opvallend was het jaarlijkse pak koffie. Bijna iedereen zet z’n kop met een Senseo apparaat en tja wat doe je dan met zo’n pak waar je filters bij nodig hebt, die bijna niet meer te koop zijn. Ik heb trouwens een aparte werkgever, die zijn personeel dermate waardeert, dat een kerstpakket er al jarenlang (gelukkig) niet van af kan. Gezond weer op in 2007 en denk aan u zelf! Emaildokter
