De ergenissen van Hans …………………….

Deze week plaatste ik dit gedichtje. En dat gedichten soms tot onverwachte zaken kunnen leiden weet menig een. Zo kreeg ik in mijn mailbox later kreeg ik van Hans, een willekeurige patient,  een tegenreactie want die had ook wel wat op te merken op die klagende medici en paramedici. Het resultaat is dit lijstje, zijn ergenissen top 6. Nadat ik zijn lijstje had doorgenomen kwam ik eigenlijk tot de conclusie dat ik een hoop zaken herkende. En dus is dit ook weer waardevolle informatie voor ons, werkers in de zorg. Dus bij een lijstje met ergenissen die op simpele wijze kan worden omgebogen naar verbeteringen voor in de praktijk. Dus namens Hans;  "Herkent een of meerdere situaties die zich in uw praktijk regelmatig voordoen, neem de klacht van Hans dan persoonlijk" dan doet u uw patiënten een enorm plezier. Want of de zorg nu wel of geen markt is, een tevrede patiënt is altijd prettiger om te ontvangen dan de patiënt die geirriteerd de spreekkamer komt in wandelen. Bij deze, de ergenissen top 6 van Hans:

• geen koffie, of ander verpozen wat de moeite van het wachten waard is. Altijd weer die verlepte foute blaadjes waarin je kunt lezen wie er nu weer met Beatrix is vreemdgegaan.
• ALTIJD wachten. Da's zelfs statistisch al een wonder. Er moet eens een afspraak tot stand kunnen komen, OOK in de medische sector die op tijd wordt afgehandeld, al was het alleen maar omdat diegene die voor jou zat (of zaten) allemaal onderweg worden platgereden – dat zou toch wat lucht in het rooster kunnen bieden?
• Ik heb een keer meegemaakt dat ik als EERSTE van de dag kon komen – ik was het wachten nl. al wat eerder zat – dus ik probeer mijn portie sturend vermogen in te zetten (platrijden van voorgangers is dan ook niet nodig), komt die medische aandoening gewoon te laat op zijn werk. Inmiddels kokend vraag ik hem om opheldering. Kijkt me aan of ik van Pluto kom en zegt doodleuk: "ik was wat later". De waarde van de informatie en haar werkelijke betekenis was nog niet in die frontkwab doorgedrongen…
• Op het moment dat ik wacht en geconfronteerd wordt met een bordje (tóch al een schande dat ie daar hangt, toch?) "als u langer dan 10 min. moet wachten, meldt u zich dan even bij de balie", dan kán ik niet wachten. Ik loop dan te ijsberen in de wachtruimte met een strakke blik op mijn Zwitsers uurwerk. 10 minuten, HA! Ik naar de ongelukkige, mijn verhaal halen aan de balie. Krijg ik te horen: "ja, het loopt wat uit…" INFORMATIE please.
• Mijn tijd is heel duidelijk minder belangrijk/waard dan zijn/haar tijd. Maatschappelijk is dit onjuist en onbeschoft, financieel onjuist en gewoon om je zwaar pissig over te maken.
• Met kinderen wordt het nog erger: geen fatsoenlijke kinderhoeken. Ga er maar aanstaan: je snotzieke kind jengelt zich driewerf in de ellende, krijgt geen afleiding, en moet wachten tussen een stelletje grafzerken waarbij de blikken heel duidelijk zeggen: "houd dat kind stil" – hoeveel moeite kost dat nou? Eventueel een aparte kleine ruimte – voor die oude draken uiteraard, die denken dat zij voor onze welvaart zich hebben kromgewerkt ipv dat ze deze nu feitelijk – as we speak – bij de dokter driewerf opsoupperen, blik Lego erbij, kopje koffie, klaar.

Redactie MedicalFacts