Kind niet altijd gebaat bij gezamenlijk ouderlijk gezag
ArrayIn Nederland behouden ouders na een scheiding in principe automatisch het gezamenlijk ouderlijk gezag over hun kinderen. Een situatie waarbij niet altijd het belang van het kind voorop staat, vindt Christina Jeppesen de Boer. Dit geldt vooral voor kinderen uit sociaal kwetsbare gezinnen. De huidige regeling gaat voorbij aan hun primaire behoefte: namelijk een veilige omgeving om in op te groeien. Tot deze conclusie komt de promovenda na bestudering van onder meer de Nederlandse en Deense wetgeving. Jeppesen de Boer promoveert op 23 mei aan de Universiteit Utrecht met het proefschrift “Gezamenlijk gezag”.
Sinds 1998 wordt in Nederland het gezamenlijk ouderlijk gezag na een scheiding vrijwel altijd voorgezet, ongeacht de vraag of ouders het hierover eens zijn. Dit geldt voor zowel getrouwde als voor samenwonende stellen. Daarmee blijven beide ouders beslissingsgerechtigd over zaken zoals de verblijfplaats van het kind, schoolkeuze of beslissingen over eventuele medische behandelingen. Het toekennen van eenhoofdig gezag is evenwel aan strikte criteria gebonden. Inmiddels bestaat zelfs een wetsvoorstel dat dit “voortgezet ouderschap” moet bevorderen.
Negatieve keerzijde
Alle mooie bedoelingen ten spijt hebben deze ontwikkelingen ook een negatieve keerzijde, stelt Jeppesen de Boer. Zo zullen kinderen uit gezinssituaties, waarbij ouders niet in staat zijn gezamenlijk gezag uit te oefenen, hierdoor in de knel komen. Dit geldt des te meer voor kinderen uit gezinnen met ook andere, sociale kwetsbaarheidfactoren, zoals verslavingsproblematiek en geweld. Kinderen, kortom, die juist veel behoefte hebben aan bescherming. In het algemeen zijn voor kinderen het ouderschapsvermogen van de inwonende ouder en een gebrek aan ouderlijke conflicten immers belangrijker dan een gezamenlijke gezagsuitoefening, zo blijkt uit sociaalwetenschappelijk onderzoek.
Consensus
Het is niet voor niets dat er veel kritiek bestaat op de huidige situatie en de strikte criteria voor het toekennen van eenhoofdig gezag. Zo gaan er inmiddels stemmen op voor een meer individuele beoordeling van de risico’s voor het individuele kind. Kritiek die echter geen rekening houdt met de werking van het recht, dat zich vooral verlaat op concrete bewezen feiten. Een betere, echter vooral ook juridisch haalbare manier is volgens Jeppesen de Boer dan ook om het gezamenlijk gezag na (echt)scheiding te baseren op een consensus tussen de ouders. Daarmee voorkom je een hoop ellende, zoals jarenlange conflicten en procedures over de concrete gezagsuitoefening – over het hoofd van het kind heen. In die zin is Jeppesen de Boer dan ook voorstander van een terugkeer naar de regeling van vóór 1998, waarbij de ouders het gezamenlijke gezag bij scheiding expliciet moesten aanvragen.
Coordinating Societal Change
De Universiteit Utrecht heeft haar toponderzoek gebundeld in vijftien focusgebieden. Met deze focusgebieden wil de Universiteit Utrecht hoogwaardig onderzoek stimuleren en bijdragen aan het oplossen van grote maatschappelijke vraagstukken. Het hierboven beschreven onderzoek valt binnen het focusgebied ‘Coordinating Societal Change’. Hierin wordt onderzoek gedaan naar de vraag hoe organisaties, families en individuen omgaan met en reageren op maatschappelijke en institutionele veranderingen. Hierbij kan onder meer gedacht worden aan de globalisering van de economie, de vergrijzing, de individualisering en informatisering van de samenleving en de diversiteitsproblematiek. Meer informatie is te vinden op www.uu.nl/focusgebieden.
Promotie
Christina Jeppesen de Boer (Rechtsgeleerdheid) promoveert op vrijdag 23 mei om 12.45 uur in het Academiegebouw, Domplein 29 te Utrecht. Proefschrift: Gezamenlijk Gezag.
One thought on "Kind niet altijd gebaat bij gezamenlijk ouderlijk gezag"
Comments are closed.
Deze onderzoekster realiseert zich of kennellijk helemaal al niet welke gevolgen nu duizenden kinderen hebben van manipulatie door de na scheiding meest verzorgend ouder, de moeder in Nederland, welke kinderen overigens veelal psychische problemen hebben door deze letterlijke kindermishandeling, bewust of onbewust gepleegd kan ook, en waaraan dan in principe nog eens werd meegewerkt door een familierechtsbeleid wat behalve discriminerend is naar mannen en vaders, ook nog eens in vele zaken letterlijk de kinderrechten aantast en het kinderrechtenverdrag overtreedt.
Talloze van deze kinderen zitten daardoor in de psychiatrie met onder andere aanverwante stoornissen, identiteitsproblematiek, genderproblemen, -borderlinesyndroom- en noem maar op, en daar hebben deze soort van onderzoekers het in het geheel niet over. Het -belang van het kind- beste onderzoekers is niet gediend met de manipulerende en hersenspoelende aktiviteiten die men als instanties zo blijk took van de tafel hebben geveegd, en in vele zaken zelfs na terechte meldingen door vaders eigen vaders van kinderen c.q. omstanders.
Te bizar voor woorden wat hier in dergelijk onderzoek dan weer wordt te berde gebracht, alsof een gedegen onderzoeker Gardner van niets zou hebben geweten.
Men tracht de zaken anders te doen voorstellen helaas, en ik hoop in belang van het kind in het algemeen ook dat de overheid niet in deze valkuilen trapt langer ook.
We hebben genoeg aan de duizenden mishandelde kinderen, en jazeker velen door eigen moeders die gezag zondermeer konder verkrijgen ook. Zonder onderzoek naar de kenmerken die vaak bekend waren van zo iemand. Omdat er geen enkele meldplicht bestond voor de ggz ook in code niet eerst. Anders was er nu niet een nieuwe code kindermishandeling ingevoerd ook. En die geldt zeker en met name betreffende de materie BL, die hand over hand toeneemt. Als men niet ingrijpt voor geboorte al in gevallen zal dit leiden tot nog meer patiënten, clientéle met die stoornis onder andere, welke stoornissen een leven lang beschadigen. En veelal de verwekkers van kinderen beschadigen en daarmede het kind benadelen op velerlei fronten. Ga maar kijken wat dientengevolge nu aan kinderen zit in de psychiatrie zou ik zeggen door een wanbeleid op dat terrein ook.
Terwijl de waarschuwingen er al jaren stonden niet mee te gaan in handel en wandel als hulpverlening met hetgeen die mensen met BL blijken te doen in realiteit. En dat is verdraaien, bedroig plegen, manipuleren en noem maar op.
Succes overheid.